Esquivel Laura „Przepiórki w płatkach róży” (recenzja)
Historia wielkiej, spełnionej miłości rozgrywa się na kartach powieści w zadziwiający sposób. Czas pomiędzy prymitywnie zbudowanym prysznicem na tyłach domu a nadjeżdżającymi Fordami przed drzwi farmy wypełniony jest czarodziejskimi wydarzeniami. Bohaterka, której historię poznajemy wprowadza czytelnika w dziwny, tajemniczy, pełen magii i fantazji świat. Centralnym miejscem akcji staje się kuchnia, w której powstają cudowne, pyszne, pełne uczucia potrawy działające na gości jak narkotyk. Jedne okazują się tak wspaniałe w smaku i wyglądzie, że powodują euforię i zachwyt. Inne, do których kucharka dodaje swoje obawy, żal, złość powodują choroby i niestrawność. Tita bohaterka powieści dorasta na farmie wraz z dwiema siostrami. Ich matka Elena, decyduje o wszystkim i rządzi żelazną ręką całym domem i ludźmi. Nie znosi sprzeciwu i nieposłuszeństwa. Jednak nawet ona nie jest wstanie zabić uczucia, które narodziło się nagle i z ogromną siłą pomiędzy Titą i Perdrem. To uczucie rozwija się, umiera, powraca i trwa na kartach powieści. Zduszone w zarodku przez apodyktyczną matkę, zdawałoby się nie ma racji bytu, jednak mimo przeciwności trwa i cementuje kochanków, którzy nie widzą dla siebie i swojej miłości dobrego rozwiązania.
Podzielona na miesiące akcja powieści dostarcza czytelnikowi nowych wydarzeń i wspaniałych przepisów na niecodzienne potrawy. Gdzieś, bliżej nieokreślonej części Meksyku na farmie żyje rodzina, w której każdy z jej członków skrywa jakąś tajemnicę. Fantazje, indiańskie rytuały, duchy, wojna, bliskość granicy ze Stanami Zjednoczonymi powoduje, że wiele wydarzeń dzieje się na pograniczu fikcji i rzeczywistości. Rozwijające się uczucie i strach przed matką, rezygnacja, ból i poczucie krzywdy dzieje się w czterech ścianach kuchni. Potrawy, które przygotowuje i serwuje Tita, to jej świat, który oglądają jedzący wspaniale przygotowane i podane dania. Poprzez potrawy bohaterka daje świadectwo swoich uczuć. Kochająca Pedra, potem Johna nie jest wstanie zdecydować o swoim losie w samotności. Starsza siostra Gertrudis uświadamia jej, że trzeba walczyć o swoje uczucie, jeśli się jest pewnym go do końca. Tita nie jest wstanie określić, czy chce być z Johnem kiedy go nie ma, a jest Pedro, czy z Pedrem, który wyjechał z żoną, a w pobliżu jest John.
W końcu czytelnik doczekał się, że Pedro i Tita tak bardzo kochają się, że ich gorące uczucie powoduje śmierć i pożar wszystkiego co było wokół nich. Wszystko spłonęło w ogniu miłości, żeby na zgliszczach wyrosło nowe, piękniejsze życie, pełne prawdziwych i spełnionych uczuć.
Ciekawy sposób przez pisarkę przedstawienia historii rodziny, pełnej tajemnic i niecodziennych wydarzeń na kanwie uczucie jest ponadczasowe i budujące nadzieje. Fikcja i rzeczywistość są typowe dla baśni, która dostarcza czytelnikowi wiary w sprawiedliwość i zwycięstwo dobra nad złem.
Tak należy potraktować powieść pt. „Przepiórki w płatkach róży”.
Elżbieta Duch, DKK Morąg